Τι STOP..τι Tip Top!

Τον βλέπω να πλησιάζει στο περίπτερο,η σαγιονάρα χτυπάει δυνατά στο πεζοδρόμιο καθώς ο τύπος πλησιάζει βιαστικά κοιτάζοντας γύρω γύρω συνομωτικά.
Ξέρω τι θέλει,με τέτοιο μάτι γουρλωμένο,ξαναμένος και αμήχανος.Την έχω ξαναπάθει,δεν υπάρχει περίπτωση να πέφτω έξω.
-Ένα πακέτο Durex παρακαλώ.
Εμ,το ήξερα!Τυπικό στιλάκι <<Είμαι έτοιμος να γαμίσω αλλά ντρέπομαι μην με πάρει κανένα μάτι να αγοράζω τα σκουφιά>>!
Έφυγε γκαζωτός ο τύπος και το μυαλό μου πέταξε είκοσι χρόνια πίσω,τότε που το περίπτερο το είχε η μάνα μου και εγώ την βοηθούσα τα καλοκαίρια και στις διακοπές.
Ένα καλοκαίρι που καθόμουν στο περίπτερο,με το ίδιο συνομωτικό ύφος πλησίασε ένας τύπος και μου ζήτησε ένα πακέτο Stop,τα πλέον διάσημα προφυλακτικά περιπτέρου την εποχή εκείνη.
-Μάλιστα κύριε,μισό λεπτό του λέω και αρπάζω μια συσκευασία TIP-TOP,τα πλέον διάσημα μπαλώματα για τρύπια λάστιχα ποδηλάτων της εποχής.
Με κοίταζε με το στόμα ανοιχτό!Δεν ξέρω αν σκέφτονταν πως είχε μπροστά του UFO,αγάμητο η χαζό.Είχε μια έκφραση όλο απορία και έκπληξη.
-Δεν πειράζει ,αφήστετο μου λέει και πάει να φύγει.
Ενώ εγώ το ζώον να τον κυνηγάω με την συσκευασία του ΤΙΠ-ΤΟΠ και να του λέω,
-Ορίστε κύριε,έχουμε STOP.
Ο τύπος έτρεχε κατατρομαγμένος στο αμάξι του και  κουνούσε τα χέρια του.
Μπερδεμένη γύρισα μέσα στο κλουβί,δεν μπορούσα να ερμηνεύσω την αντίδραση του τύπου.
Το ανακάλυψα μετα από χρόνια ότι τα ΣΤΟΠ ήταν προφυλακτικά.

Η βρύση που έγινε ουρητήριο

Το περιπτερό μου βρίσκετε στην γωνία μιας μεγάλης πλατείας.Είναι κάτι σαν φρούριο απ’όπου παρατηρείς τους πάντες και τα πάντα.
Στο κέντρο της πλατείας έχει ένα μεγάλο πλατάνι και την άλλη άκρη μια πέτρινη βρύση.
Τόσο καιρό δεν είχα πάρει είδηση τι παιζόταν στην βρύση ώσπου ένα καλοκαίρι καθώς παρατηρούσα τον συνηθισμένο γέρο που την άραζε και κοιμόταν καθημερινά στο παγκάκι,διαπίστωσα ότι, που να πεθαίνω από δίψα δεν πρέπει να πλησιάσω την βρύση!
Αφού ξύπνησε ο  γέρος  και σηκώθηκε τινάζοντας το παντελόνι του για να στρώσουν τα μπατζάκια,πάει καρφί στην βρύση.Σκέφτηκα ότι ήθελε να ξεδιψάσει.Αλλά όχι,δεν ήθελε να πιεί νερό,παρά μονο να κατουρήσει!Ανοιγει το παντελόνι και αρχίζει να κατουράει μέσα στην λεκάνη που τρέχει το νερό.
Ανατρίχιασα,αναγούλιασα,μου ήρθε να βγάλω το παγωτό που τσίμπησα νωρίτερα από το ψηγείο.
Σαν μην τρέχει κάστανο,ο μάγκας ξαναγυρίζει στο παγάκι και την πέφτει πάλι για ύπνο!

Ο τσόγλανος ο καφετζής

Έκανε ζέστη φοβερή εκείνη την ημέρα.Ο χριστόδουλος έφτασε λαχανιασμένος από την εκκλησία του Άη πρόδρομου απέναντι.Όπως πάντα εκτελεί χρέη νεοκόρου και ας είναι 62 χρονών.Ο παπάς του αγόρασε και φορεσιά που όταν την φοράει καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι,δεν του κόβει και πολύ.Κάθεται δίπλα μου και μου λέει,
-Λενιώ,θα με μάθεις να διαβάζω?
-Τι σε έπιασε,δεν φτάνει που ανάβεις τα καντήλια και βαράς την καμπάνα,του λέω.
-Έχω στολή Λενιώ,πρέπει να μάθω να ψέλνω και ο θεός θα μ’αγαπάει πιο πολύ μετά.
Παράγγειλα δύο παγωμένα φραπεδάκια και όσο τα περιμέναμε σκεφτόμουν πως στα κομμάτια θα μάθω τον Χριστόδουλο να διαβάζει.
Ο πιτσιρικάς του καφενείου έφερε τους καφέδες και με το που ρουφάει ο χριστόδουλος την πρώτη τζούρα καφέ αρχίζει να βήχει και να αναγουλιάζει.Το τσογλάνι είχε βάλει αλάτι μέσα στον καφέ του.Τον έπιασε το παράπονο και άρχισε να κλαίει,μου μάτωσε την ψυχή το κλάμα του.
Παρατάω τους καφέδες και τον Χριστόδουλο στο περίπτερο και τρέχω στο καφανείο.Το σκατόπαιδο γελούσε λες και μόλις είδε ξεβράκωτο κώλο!
-Καλά βρε τσογλάνι,σ’αυτόν βρήκες να κάνεις την μαλακισμένη σου φάρσα?Αι σιχτιρ γαιδούρι,μόνο εκεί περνάει το γαμιμένο το νταηλίκι σου και ψευτομαγκιά?
Γύρισα πίσω,ο Χριστόδουλος είχε βαλαντώσει στο κλάμα για παρηγοριά του έδωσα τον καφέ μου.
Από εκείνη την ημέρα το τσογλάνι όποτε με έβλεπε με έβριζε.Τι καντήλια,τι παναγίες,τι θεούς και εικόνες,όλα μου τα κατέβασε.Ώσπου τον άκουσε ο πατέρας του.Μάλλον τον τουλούμιασε γιατί κόπηκαν τα μπινελίκια μαχαίρι.

Με κυνηγάει ο διάολος

Ήταν η μέρα των τρελών σήμερα και όταν λέω των τρελών,κυριολεκτώ.
Πρώτος έφτασε ο Γιαννάκης ο σχιζοφρενής που αφού έκανε μερικά σπινιαρίσματα μπορστά στο περίπτερο,ευγενέστατα ζήτησε ένα πακέτο GR.
Την στιγμή που βγάζει να πληρώσει μένει κόκκαλο με το χέρι στον αέρα για δύο λεπτά.Αυτόματα κάνει μεταβολή και αρχίζει να ψάχνει γύρω γύρω,πίσω από τα ψηγεία,πίσω από τα περιοδικά και τις εφημερίδες.Τεντώνει το κορμί για να κοιτάξει μέσα στο περίπτερο,κοιτάει καλά καλά και εμένα σαν με βλεπει πρώτη φορά!
-Τι έπαθες Γιαννάκη?Έχασες κάτι?
-Όχι,κοιτάω μήπως με βρήκε.
-Ποιός μωρέ,του λέω.
-Ο διάολος Λενιώ,με κυνηγάει ο διάολος μέρες τώρα.Όπου πάω πάει και αυτός,ότι κάνω κάνει και αυτός!Θα με τρελάνει σου λέω.
-Χριστός και Παναγία Γιαννάκη!Θα σου πω ένα μυστικό,έχω τρόπο να τον δέσω τον διάολο ώσπου να φύγεις και έτσι δεν θα σε κυνηγάει.
Αρπάζω το λάστιχο για καλτσοδέτες και αρχίζω να το ξετυλίγω.
-Γιάννη,του φωνάζω,τον βλέπεις τώρα τον διάολο που είναι?
-Δίπλα στο ψηγείο με τις κοκα κόλες.
-Πιάστον και φέρτον εδώ και εγώ θα τον δέσω σαν σαλάμι.
Τρέχει στο ψηγείο ο Γιαννάκης,παλεύει με χτυπιέται με τον διάολο και μου τον φέρνει μπροστά μου.Κάνω πως τον αρπάζω,δυσκολεύομαι,πάει να μου ξεφύγει αλλά τα καταφέρνω και τυλίγω γύρω απο το Διαόλι του Γιαννάκη το λάστιχο.
-Ορίστε,του λέω,τώρα δεν μπορεί να το κουνήσει με τίποτα!
Φωτίστηκαν τα μάτια του Γιάννη και με χαρά μου δηλώνει,
-Λενιώ,σε πειράζει να τον δένεις όποτε με κυνηγάει?
-Όχι,δεν με πειράζει μόνο να μου λες πότε σε κυνηγάει και εγώ θα τον δένω πισθάγκωνα.

Η Βιβή και το δαχτυλίδι

Την παρακολουθώ να διασχίζει τον δρόμο.Με χίλια ζόρια σκαρφαλώνει το πεζοδρόμιο και πλησιάζει στο περίπτερο.Λαχανιασμένη σκύβει στο παραθυράκι και μου ζητάει ένα πακετάκι Vivident χωρίς ζάχαρη.Το πληρώνει αλλά δεν φεύγει,την παρακολουθώ καθώς ζαχαρώνει με γουρλωμένα μάτια τις γκοφρέτες.Σκύβει προς το μέρος μου και μου λέει εμπιστευτικά,
-Πεθαίνω για μία σοκοφρέτα!
-Ναι,πάνε ασορτί με τις τσίχλες χωρίς ζάχαρη,Ρε βιβή , αυτή είναι η δέκατη γαμημένη δίαιτα που κάνεις ,αντί να χάσεις κιλά εσύ τα βάζεις!
-Όχι..όχι ,αυτή θα είναι η φορά που θα αδυνατίσω.
-Χμ,γράφτηκες πάλι στα Body Line?
-Δεν κατάλαβες,μου λέει,θα κάνω επέμβαση,θα βάλω δαχτυλίδι στο στομάχι και δεν θα τρώω τόσο πολύ.Δώσε μου την σοκοφρέτα πριν πέσω ξερή από την λιγούρα.
Έσπαγα το κεφάλι μου όλη τη μέρα για να καταλάβω τι σόι δαχτυλίδι θέλει να καταπιεί η Βιβή για να αδυνατίσει!

Να σας συστηθώ

Το βασίλειο μου είναι αυτό που βλέπετε επάνω δεξιά στην σελίδα.Δεν λέει και πολλά,τρία τετραγωνικά εσωτερικός χώρος και εκατόνπενηντα εξωτερικός και καταπατημένος.Έκανα κατάληψη στο πεζοδρόμιο,στην πρασιά,στο δέντρο απο πάνω και στον δρόμο μπροστά από το περίπτερο.
Δόξα τον θεό που δεν πιστεύω,το μεροκάματο βγαίνει με το παραπάνω,το γέλιο,το κλάμα,τα νεύρα,όλα με πληθωριστική τάση.
Λίγα από αυτά θα δώσω και σε εσάς,εκτός απο το μεροκάματο φυσικά που θα το κρατήσω για πάρτη μου.